خبرنگار ستاره استنفورد به سراغ فرهنگ «غرق در پول» استارتاپهای سیلیکون ولی میرود
این مقاله/پست توسط هوش مصنوعی ترجمه شده است، ممکن است دارای اشکالاتی باشد. برای دقت بیشتر، میتوانید منبع اصلی را مطالعه کنید.
تئو بیکر واقعاً یک استثناست.
در حالی که رشته روزنامهنگاری سالهاست با کاهش ثبتنام مواجه است و حتی توسط برخی دانشگاهها به طور کامل حذف شده است، بیکر، دانشجوی سال آخر دانشگاه استنفورد، روی گزارشگری تحقیقی به سبک قدیمی تمرکز کرده و این کار به طرز چشمگیری نتیجه داده است.
بیکر اولین بار در سال اول دانشگاه زمانی که گزارشگریاش برای The Stanford Daily منجر به استعفای مارک تسیر-لاویگنه، رئیس دانشگاه استنفورد شد، خبرساز شد. پس از کشف ادعاهای سوءرفتار تحقیقاتی که دو دهه را در بر میگرفت، بیکر - تنها یک ماه پس از ورود به دانشگاه - خود را در حال «دریافت نامههای ناشناس، انجام کمین و ردیابی منابع محرمانه» یافت، طبق گفته ناشرش. در همین حال، وکلای قدرتمند تلاش کردند تا کار او را بیاعتبار کنند. تا پایان سال، تسیر-لاویگنه استعفا داد و بیکر جوانترین دریافتکننده جایزه جورج پولک، یکی از معتبرترین افتخارات روزنامهنگاری، شد.
کمی بعد، وارنر برادرز و تهیهکننده مشهور ایمی پاسکال در یک مزایده رقابتی حقوق فیلم داستان او را به دست آوردند.
اما اگر آن رسوایی بیکر را به شهرت رساند، کتاب آینده او ممکن است شهرتش را به عنوان یکی از معدود روزنامهنگاران جوانی که مایل به به چالش کشیدن ماشین استارتاپی سیلیکون ولی است، تثبیت کند.
«چگونه بر جهان حکومت کنیم»، که در ۱۹ می - سه هفته قبل از فارغالتحصیلی او - منتشر میشود، نگاهی انفجاری به چگونگی رفتار سرمایهگذاران خطرپذیر با دانشجویان استنفورد به عنوان «کالا» دارد و دانشجویان منتخب را با پولهای کثیف، شرکتهای صوری، مهمانیهای قایق تفریحی و پیشنهادات تأمین مالی قبل از اینکه حتی ایدههای تجاری داشته باشند، در شکار بنیانگذار بعدی تریلیون دلاری، جذب میکنند.
بیکر که ماه آینده ۲۱ ساله میشود، به Axios میگوید: «من در زمان واقعی تماشا کردم که چگونه به همکلاسیهای من آموختند که راههای میانبر را انتخاب کنند و توسط افرادی که میخواستند از استعدادشان سوءاستفاده کنند، با ثروت هنگفتی اغوا شدند.» این کتاب با تکیه بر بیش از ۲۵۰ مصاحبه با دانشجویان، مدیران عامل، سرمایهگذاران خطرپذیر، برندگان جایزه نوبل و سه رئیس دانشگاه استنفورد، قصد دارد آنچه را که بیکر به Axios توصیف میکند، یعنی «یک فرهنگ فرعی عجیب و غرق در پول که نفوذ زیادی بر بقیه جهان دارد» را افشا کند.
این شاید حرکت غیرمنتظرهای از کسی نباشد که در میان روزنامهنگاران برجسته بزرگ شده است. پدر او پیتر بیکر، خبرنگار ارشد کاخ سفید نیویورک تایمز، و مادرش سوزان گلسر از نیویورکر است. در حالی که همسالان او به دنبال جذب سرمایه خطرپذیر و حقوق استارتاپی شش رقمی هستند، بیکر سال دوم خود را صرف گزارشگری کرد و سال سوم خود را برای نوشتن، از جمله دو ماه در مرکز نویسندگان یودو، مرخصی گرفت.
این انتخاب در پسزمینه مشکلات فعلی روزنامهنگاری حتی قابل توجهتر میشود. در حالی که برنامههای سنتی روزنامهنگاری قادر به پر کردن کلاسها نیستند و سازمانهای رسانهای با اخراجهای بیپایان روبرو هستند، بیکر نماینده چیزی هیجانانگیز و به طور فزایندهای نادر است: دانشجوی ستارهای که حرفه خود را بر روزنامهنگاری پاسخگو شرط میبندد. اینکه آیا او پیشدرآمدی برای علاقه مجدد به گزارشگری تحقیقی است یا خیر، هنوز مشخص نیست، اما حدس میزنیم کتاب او توجه بسیاری از دانشجویان را به خود جلب خواهد کرد - و تقریباً مطمئناً در حین انجام این کار در سیلیکون ولی موج ایجاد خواهد کرد.
