برای دنیل بویکو و آندری تیرین، ایده Onepot AI از یک سرخوردگی مشترک نشأت گرفت.

بویکو در مصاحبه با تک‌کِرانچ گفت: «بهترین ایده‌ها در کشف دارو اغلب نه توسط زیست‌شناسی، بلکه توسط سنتز مسدود می‌شدند.» سنتز، ایجاد مولکول‌های جدید با استفاده از واکنش‌های شیمیایی است. این مانند یک دستور پخت یا قطعات لگو است، جایی که قطعات کوچک، مواد اولیه، مولکول‌ها، برای تشکیل یک تصویر پازل بزرگ‌تر، یک غذای خوشمزه، یک مولکول بزرگ‌تر، گرد هم می‌آیند.

همانطور که انتظار می‌رود، ایجاد آن مولکول‌های کوچکی که برای ساخت مولکول‌های بزرگ‌تر به کار می‌روند، بسیار دشوار است.

برای بویکو، که دانشجوی دکتری یادگیری ماشین در شیمی در دانشگاه کارنگی ملون است (او مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را در شیمی آلی از دانشگاهی در روسیه دریافت کرده است)، این به معنای درک این بود که شکارچیان دارو - دانشمندانی که بر کشف و توسعه دارو نظارت می‌کنند - ایده‌های امیدوارکننده‌ای را صرفاً به این دلیل که مولکول‌های شیمیایی مورد نیاز برای ساخت داروها بسیار دشوار به نظر می‌رسیدند، کنار می‌گذاشتند.

بویکو به تک‌کِرانچ گفت: «ترکیبات حتی فرصت آزمایش شدن را هم پیدا نمی‌کردند.»

برای تیرین (که مدرک کارشناسی خود را در علوم کامپیوتر از MIT دریافت کرده است)، دوران کار او بر روی خطوط لوله محاسباتی کشف دارو باعث شد متوجه شود دنیای کشف دارو چقدر عقب مانده است. او به تک‌کِرانچ گفت: «مدل‌ها می‌توانستند در عرض چند ساعت ایده‌ها را تولید کنند، اما ماه‌ها طول می‌کشید تا آزمایشگاه بتواند با آن‌ها هماهنگ شود.»

بویکو گفت: «ما هر دو دیدیم که دنیا پول زیادی را صرف طراحی مولکولی می‌کند و تقریباً مشکل سخت‌تر ساخت واقعی مولکول‌ها را نادیده می‌گیرد.» اما او ادامه داد که یک زاویه ژئوپلیتیکی نیز وجود داشت؛ زنجیره‌های تأمین جهانی در حال آسیب‌پذیر شدن هستند و ایالات متحده در حال ورود به یک جنگ تجاری و رقابت نوآورانه، دوباره با چین است.

بویکو گفت: «واضح بود. سنتز مولکول‌های کوچک باید از ابتدا در ایالات متحده بازسازی می‌شد.»

بویکو و تیرین برای ایجاد Onepot، شرکتی که آزمایشگاه سنتز مولکول‌های کوچک POT-1 را در خود جای داده است، با هم متحد شدند. آن‌ها همچنین فیل، یک شیمیدان آلی هوش مصنوعی، را ساختند تا به اجرای تحلیل‌های آزمایشی برای افزایش فرآیند سنتز ترکیبات برای شرکای تجاری اولیه خود کمک کند. این شرکا شرکت‌های بیوتکنولوژی و داروسازی هستند که در حال حاضر فناوری آن‌ها را امتحان می‌کنند.

روز چهارشنبه، این شرکت با ۱۳ میلیون دلار سرمایه، از جمله پول پیش‌بذر و دور بذر به رهبری Fifty Years، از حالت مخفی خارج شد.

تیرین در مورد فرآیند سنتز مولکولی گفت: «در حال حاضر، شرکت‌های دارویی و بیوتکنولوژی یا تیم‌های کاملی از شیمیدانان را در داخل خود می‌سازند یا با سازمان‌های تحقیقاتی قراردادی در خارج از کشور کار می‌کنند.» شیمیدانان انسانی می‌توانند ماه‌ها تحقیق کنند تا حتی یک ترکیب واحد را با هزینه هزاران دلار بسازند.

این شامل آزمون و خطای زیادی است - مطالعه ترکیبات مختلف، جمع‌آوری داده‌ها در مورد فعالیت بیولوژیکی، نحوه حرکت دارو در بدن، گزارش‌های سم‌شناسی، و فکر کردن به اینکه در مرحله بعد چه چیزی را آزمایش کنند. تیرین ادامه داد: «محدودیت اصلی در اینجا آزمایش این ترکیبات نیست، بلکه ساخت آن‌ها در وهله اول است. هدف ما این است که این زمان را به چند روز فشرده کنیم.»

تیرین گفت که محصول نسبتاً سرراست است. Onepot فهرستی از مولکول‌هایی دارد که می‌تواند بسازد. مشتریان ترکیبات مورد نظر خود را انتخاب می‌کنند و سپس فناوری Onepot مولکول‌ها را سنتز کرده و به مشتری ارسال می‌کند تا مشتری بتواند از آن‌ها در آزمایش‌های خود استفاده کند. (آن‌ها محصولات فیزیکی را به صورت ترکیبات خشک یا محلول در پلیت‌ها یا ویال‌ها ارسال می‌کنند.)

بخش پشتی محصول جایی است که بویکو و تیرین از آن لذت می‌برند، با تجزیه و تحلیل مشکلات سنتز شیمیایی برای یافتن اینکه کدام ترکیبات مولکولی با هم کار می‌کنند. آن‌ها آزمایشگاهی ساختند که در آن به عوامل LLM اجازه دسترسی به این به اصطلاح دستورهای مولکولی را برای آموزش می‌دهند تا عوامل بتوانند آنچه را که در ساخت ترکیبات کار می‌کند و آنچه را که کار نمی‌کند، پیدا کنند.

تیرین گفت: «هنگام اجرای آزمایش‌ها در آزمایشگاه، ما هر جزئیات کوچکی را که در فرآیند دخیل است، ثبت می‌کنیم.» این به معنای ردیابی دما و اساساً مواد اولیه‌ای است که به مخلوط اضافه شده‌اند تا ترکیبات ایجاد شوند. «هیچ اطلاعاتی از دست نمی‌رود، که باعث می‌شود تجربیات قابل تکرار باشند، حتی اگر کسی تصمیم بگیرد آن‌ها را ۱۰ سال دیگر اجرا کند.»

این همچنین به این معنی است که عوامل آن‌ها فرضیه‌ها را از آزمایش‌های دنیای واقعی تولید می‌کنند، نه از داده‌های ادبی، که اغلب از اینترنت استخراج می‌شوند.

بویکو فرآیند جمع‌آوری سرمایه را «پرهیاهو» خواند و گفت که سرمایه‌گذار اصلی خود را از طریق معرفی ملاقات کردند. بویکو گفت: «آنچه قرار بود یک جلسه کوتاه باشد، به یک جلسه چند ساعته وایت‌برد در مورد صنعتی‌سازی سنتز تبدیل شد.» دیگر سرمایه‌گذاران در این دور شامل Khosla Ventures، Speedinvest، وویچ زارِمبا، هم‌بنیان‌گذار OpenAI، و جف دین، دانشمند ارشد گوگل، هستند.

سرمایه جدید برای ساخت دومین آزمایشگاه در سانفرانسیسکو استفاده خواهد شد تا تیم بتواند مشتریان بیشتری را جذب کند. همچنین تیم و موتور کشف ترکیب خود را گسترش خواهد داد. در سمت خدمات، بویکو و تیرین WuXi AppTec و Enamine را به عنوان رقبای خود می‌بینند.

در مجموع، بویکو و تیرین امیدوارند که کشف دارو را حداقل دو برابر سریع‌تر کنند و امیدوارند که درک آنچه پس از دسترسی به شیمی "عجیب" که دانشمندان زمانی آن را خارج از دسترس می‌دانستند، امکان‌پذیر است را تغییر دهند.

بویکو گفت: «شما فقط سرعت کشف دارو را افزایش نمی‌دهید، بلکه فضای طراحی آنچه داروها و مواد می‌توانند باشند را گسترش می‌دهید.» «آن دارویی که هنوز کشف نکرده‌ایم، ممکن است آنجا باشد و منتظر ما باشد تا آن را پیدا کنیم.»