اپل با قرارداد جدید توسعهدهندگانش، طلبکار شد
این مقاله/پست توسط هوش مصنوعی ترجمه شده است، ممکن است دارای اشکالاتی باشد. برای دقت بیشتر، میتوانید منبع اصلی را مطالعه کنید.
اپل روز چهارشنبه توافقنامه مجوز توسعهدهنده بهروزرسانیشدهای را منتشر کرد که به این شرکت اجازه میدهد وجوه پرداختنشده، مانند کمیسیونها یا هرگونه هزینه دیگر را با کسر آنها از خریدهای درونبرنامهای که به نمایندگی از توسعهدهندگان پردازش میکند، و از طریق روشهای دیگر، وصول کند.
این تغییر توسعهدهندگان در مناطقی را تحت تأثیر قرار میدهد که قوانین محلی به آنها اجازه میدهد به سیستمهای پرداخت خارجی لینک دهند. در این موارد، توسعهدهندگان باید این پرداختها را به اپل گزارش دهند تا کمیسیونها یا هزینههای لازم را پرداخت کنند.
به نظر میرسد توافقنامه تغییریافته راهی را برای اپل فراهم میکند تا در صورتی که این شرکت تشخیص دهد یک توسعهدهنده درآمد خود را کمتر از واقع گزارش کرده است، هزینه صحیح را جمعآوری کند.
سیاستهای اپل در این زمینه پیچیده است، اما این تغییر میتواند توسعهدهندگان را در بازارهایی مانند اتحادیه اروپا، ایالات متحده و اکنون ژاپن تحت تأثیر قرار دهد، جایی که توسعهدهندگان با استفاده از سیستمهای پرداخت خارجی ممکن است ملزم به پرداخت هزینهها یا کمیسیونهای متفاوتی به اپل باشند که بسته به قانون محلی متفاوت است. (در ایالات متحده، قانونی بودن این کمیسیونها همچنان مورد مناقشه است. یک دادگاه تجدیدنظر فدرال در اوایل این ماه حکم داد که یک دادگاه منطقهای باید اجازه جمعآوری بخشی از کمیسیون توسط اپل را در نظر بگیرد، هرچند نه کل ۲۷٪ هزینهای که قبلاً دریافت میکرد.)
اپل در توافقنامه جدید توسعهدهنده خود بیان میکند که آنچه را که "بدهکار است، از جمله هرگونه مبلغی که اپل به نمایندگی از شما از کاربران نهایی جمعآوری کرده است" را "تهاتر یا وصول" خواهد کرد. این بدان معناست که اپل میتواند وجوه را از خریدهای درونبرنامهای توسعهدهندگان - مانند موارد مربوط به کالاها، خدمات و اشتراکهای دیجیتال - یا از هزینههای یکباره برای برنامههای پولی وصول کند.
علاوه بر این، اپل خاطرنشان میکند که حق دارد این پول را "در هر زمان" و "بهطور دورهای" جمعآوری کند، به این معنی که اگر اپل معتقد باشد توسعهدهندگان مبلغ بدهی خود را اشتباه محاسبه کردهاند، ممکن است با کسر مبالغ غافلگیرکننده مواجه شوند.
این توافقنامه مشخص نمیکند که اپل چگونه تشخیص خواهد داد که آیا بدهکار است یا خیر.
انواع پرداختهای توسعهدهنده که در طول زمان متغیر هستند محدود بوده و شامل کمیسیونها، هزینهها و مالیاتها میشود. در میان اینها، هزینه فناوری اصلی (CTF) در اتحادیه اروپا وجود دارد که در حال حاضر برای هر نصب سالانه اول که بیش از یک میلیون در ۱۲ ماه گذشته باشد، ۵۰ سنت یورو هزینه دارد. در ژانویه ۲۰۲۶، اپل از CTF به یک هزینه جدید به نام کمیسیون فناوری اصلی (CTC) منتقل خواهد شد، که یک هزینه درصدی پیچیدهتر است. اپل CTC را از برنامههایی که از روشهای پرداخت خارجی استفاده میکنند یا تحت شرایط تجاری جایگزین خود برای اتحادیه اروپا توزیع میشوند، جمعآوری خواهد کرد.
توافقنامه بهروزرسانیشده توسعهدهنده همچنین به اپل حق میدهد تا مبالغ پرداختنشده را از هرگونه "شرکت وابسته، والد یا زیرمجموعه" مرتبط با حسابی که بدهکار است، جمعآوری کند. در عمل، این بدان معناست که اپل میتواند پول را از سایر برنامههای توسعهدهندگان، یا از برنامههای منتشر شده توسط یک شرکت والد جمعآوری کند.
این تغییرات در جداول ۲ و ۳، بخش ۳.۴، که بر تحویل برنامهها به کاربران نهایی تمرکز دارد، شرح داده شده است.
اینها تنها اصلاحات این توافقنامه نیستند. اپل همچنین در حال معرفی بخشهایی اختصاص داده شده به فناوری تأیید سن، شرایط جدید برای برنامههای iOS در ژاپن و سایر الزامات است.
جالب اینجاست که اپل در حال تعریف الزامات برای دستیارهای صوتی (مانند چتباتهای هوش مصنوعی) است که از طریق دکمه کناری آیفون فعال میشوند و ضبطهایی را که بدون آگاهی کاربر انجام میشود، ممنوع میکند. این شامل ضبطهای صوتی و تصویری، و همچنین ضبط صفحه نمایش است که اغلب توسط توسعهدهندگان برای شناسایی مشکلاتی که کاربران هنگام پیمایش برنامهها با آن مواجه میشوند یا برای یافتن اشکالات استفاده میشود.
برای روشن شدن، اپل این ضبطها را کاملاً ممنوع نمیکند. این شرکت به سادگی متنی را اضافه میکند که میگوید: "برنامه شما نباید برای تسهیل ضبط دیگران بدون آگاهی آنها طراحی شده باشد." نحوه تفسیر این قانون توسط اپل هنوز مشخص نیست.
اپل در زمان انتشار به درخواست اظهارنظر پاسخ نداد.
