پس از ۳۳ سال، برناردو کوینترو تصمیم گرفت زمان آن رسیده که فردی را که زندگی‌اش را تغییر داد پیدا کند – برنامه‌نویس ناشناسی که ویروس کامپیوتری را ایجاد کرد که دهه‌ها قبل کامپیوترهای دانشگاه او را آلوده کرده بود.

این ویروس که ویروس مالاگا نام داشت، عمدتاً بی‌ضرر بود. اما چالش شکست دادن آن، اشتیاق کوینترو را به امنیت سایبری برانگیخت و در نهایت او را به تأسیس ویروس توتال سوق داد، استارتاپی که گوگل در سال ۲۰۱۲ آن را خرید کرد. این خرید، مرکز اصلی امنیت سایبری اروپا گوگل را به مالاگا آورد و شهر اسپانیایی را به یک قطب فناوری تبدیل کرد.

همه اینها به خاطر یک برنامه کوچک بدافزار بود که توسط کسی ایجاد شده بود که هویتش را کوینترو هرگز نمی‌دانست. کوینترو که تحت تأثیر نوستالژی و قدردانی قرار گرفته بود، اوایل امسال جستجو را آغاز کرد. او از رسانه‌های اسپانیایی خواست تا جستجوی او را برای یافتن سرنخ‌ها تقویت کنند. او دوباره به کد ویروس شیرجه زد و به دنبال سرنخ‌هایی بود که شاید خود ۱۸ ساله‌اش از قلم انداخته بود. و در نهایت راز را حل کرد و نتیجه تلخ و شیرین آن را در پستی در لینکدین که وایرال شد، به اشتراک گذاشت.

داستان در سال ۱۹۹۲ آغاز می‌شود، زمانی که از کوینتروی جوان خواسته شد تا یک آنتی‌ویروس برای برنامه ۲۶۱۰ بایتی که در کامپیوترهای دانشکده پلی‌تکنیک مالاگا پخش شده بود، ایجاد کند. کوینترو به تک‌کرانچ گفت: «آن چالش در سال اول دانشگاه من، علاقه عمیقی به ویروس‌ها و امنیت کامپیوتری ایجاد کرد و بدون آن، مسیر من می‌توانست بسیار متفاوت باشد.»

جستجوی کوینترو با غریزه برنامه‌نویسی او یاری شد. اوایل امسال، او از نقش مدیر تیم خود کنار کشید تا «به غار، به زیرزمین گوگل برگردد». او شرکت را ترک نکرد؛ بلکه به ور رفتن و آزمایش کردن بدون وظایف مدیریتی بازگشت.

آن ذهنیت ور رفتن همچنین او را به بازنگری ویروس مالاگا و جستجوی جزئیاتی که سال‌ها قبل از قلم انداخته بود، سوق داد. ابتدا، او قطعاتی از یک امضا را پیدا کرد، اما به لطف یک متخصص امنیتی دیگر، او یک نسخه بعدی ویروس را با یک سرنخ بسیار واضح‌تر کشف کرد: «KIKESOYYO». «Kike soy yo» به معنی «من کیکه هستم» ترجمه می‌شود، که یک نام مستعار رایج برای «انریکه» است.

تقریباً در همان زمان، کوینترو پیامی مستقیم از مردی دریافت کرد که اکنون هماهنگ‌کننده تحول دیجیتال عمومی شهر کوردوبای اسپانیا است و ادعا کرد که شاهد ایجاد ویروس توسط یکی از همکلاسی‌هایش در دانشکده پلی‌تکنیک بوده است. جزئیات زیادی با هم جور در می‌آمد، اما یکی از آنها به خصوص برجسته بود: آن مرد می‌دانست که پیام پنهان ویروس – که در اصطلاحات امنیت سایبری به آن payload گفته می‌شود – بیانیه‌ای در محکومیت گروه تروریستی باسک ETA بود، واقعیتی که کوینترو هرگز فاش نکرده بود.

سپس خبرچین نامی به کوینترو داد – آنتونیو آستورگا – اما همچنین خبری مبنی بر فوت او را به اشتراک گذاشت.

این خبر مانند پتکی بر سر کوینترو فرود آمد؛ حالا او هرگز نمی‌توانست از آنتونیو درباره «کیکه» بپرسد. اما او به دنبال کردن نخ ادامه داد و پیچش داستان از خواهر آنتونیو آمد که فاش کرد نام کوچک او در واقع آنتونیو انریکه بوده است. برای خانواده‌اش، او کیکه بود.

سرطان آنتونیو انریکه آستورگا را قبل از اینکه کوینترو بتواند شخصاً از او تشکر کند، از او گرفت، اما داستان اینجا تمام نمی‌شود. پست لینکدین کوینترو نوری تازه به میراث «یک همکار درخشان که شایسته تقدیر به عنوان یکی از پیشگامان امنیت سایبری در مالاگا است» می‌اندازد – و نه فقط برای کمک به کوینترو در کشف حرفه‌اش.

طبق گفته دوستش، ویروس آستورگا هدفی جز انتشار پیام ضد تروریستی خود و اثبات خود به عنوان یک برنامه‌نویس نداشت. با بازتاب مسیر کوینترو، علاقه آستورگا به فناوری اطلاعات ادامه یافت و او معلم کامپیوتر در مدرسه‌ای شد که کلاس فناوری اطلاعات خود را به یاد او نامگذاری کرد.

میراث آستورگا فراتر از این دیوارها نیز زنده است، و نه فقط از طریق دانش‌آموزانش. یکی از پسرانش، سرخیو، فارغ‌التحصیل اخیر مهندسی نرم‌افزار با علاقه‌مندی به امنیت سایبری و محاسبات کوانتومی است – ارتباطی معنادار برای کوینترو. کوینترو گفت: «توانایی بستن این حلقه اکنون و دیدن نسل‌های جدید که بر اساس آن بنا می‌کنند، برای من عمیقاً معنادار است.»

برای کوینترو، که حدس می‌زند مسیرشان دوباره به هم برخورد کند، سرخیو «نماینده بسیار خوبی از استعدادهایی است که امروز در مالاگا در حال شکل‌گیری است.» این، به نوبه خود، نتیجه این است که ویروس توتال ریشه آنچه را که در نهایت مرکز مهندسی ایمنی گوگل (GSEC) شد، تشکیل داد و همکاری با دانشگاه مالاگا را پیشگام کرد که شهر را به یک مرکز واقعی استعداد امنیت سایبری تبدیل کرد.

ویروس توتال

ویروس اسپانیایی که گوگل را به مالاگا آورد