بچه‌های دره سیلیکون تمایل دارند بازار استارتاپ‌های آن سوی آب‌ها را بیش از حد کوچک یا کم‌اشتیاق بدانند، اما این دیدگاه نمی‌تواند با نگاه اروپایی‌ها به پتانسیل خودشان متفاوت باشد.

کنفرانس سالانه Slush در هلسینکی امسال بازاری سرمایه‌گذاری خطرپذیر را نشان داد که احساس می‌شود در آستانه تحول است، بازاری که آماده‌ی اولین استارتاپ تریلیون دلاری خود است.

بنیان‌گذاران، سرمایه‌گذاران خطرپذیر و مقامات دولتی همگی موانعی را که به طور سنتی اروپا را از رسیدن به مقیاس و پتانسیل واقعی‌اش باز داشته بود، تأیید کردند. سال‌ها بود که بنیان‌گذاران اروپایی برای راه‌اندازی شرکت‌های خود به ایالات متحده می‌رفتند یا زودتر از آنچه لازم بود از کسب‌وکار خارج می‌شدند، زیرا در بازاری فعالیت می‌کردند که فاقد مشتریان محلی و پول نقد بود.

شرکت‌هایی از جمله OMERs Ventures و Coatue تلاش‌های هماهنگی برای ورود به اروپا با باز کردن دفاتر در لندن پس از همه‌گیری انجام دادند، اما از آن زمان آن دفاتر را تعطیل کرده‌اند. به عنوان مثال، OMERs بسیاری از تیم اروپایی خود را اخراج کرد. در همین حال، شرکت‌های دره سیلیکون در چند سال گذشته ادعا کرده‌اند که برای تمرکز بر نوآوری، استارتاپ‌ها و سرمایه‌گذاران نیاز دارند به سانفرانسیسکو عقب‌نشینی کنند.

به طور کلی، مردم فکر می‌کنند مشکلات حل شده‌اند: چندین سرمایه‌گذار خطرپذیر در Slush به TechCrunch گفتند که تصور کمبود سرمایه در بازار یا عدم علاقه جیب‌های عمیق‌تر آمریکا، اغراق‌آمیز است.

یک سرمایه‌گذار به طور خاص گفت که در حال حاضر سرمایه آمریکایی بیشتری در بازار اروپا نسبت به پنج سال پیش وجود دارد. به علاوه، برخی اخبار بیشتر از بقیه توجه را جلب می‌کنند: وقتی OMERs Ventures عقب‌نشینی خود را اعلام کرد، IVP و Andreessen Horowitz هر دو گفتند که در حال باز کردن دفاتر در لندن هستند. (متأسفانه، Andreessen بعداً دفتر خود را نیز بست).

اگرچه جذابیت رفتن به ایالات متحده همچنان قوی است، شرکت‌های اروپایی نیز در مقاومت در برابر فشار سرمایه‌گذاران آمریکایی برای رفتن به دره برای ساختن شرکت‌های خود، موفقیت‌هایی کسب می‌کنند.

آنتون اوسیکا، هم‌بنیان‌گذار و مدیرعامل پلتفرم Vibe-coding Lovable، در طول Slush گفت که رشد سریع شرکت را - ۲۰۰ میلیون دلار درآمد سالانه تکرارشونده تنها در یک سال پس از راه‌اندازی - به این واقعیت نسبت می‌دهد که استارتاپ در اروپا ماند و به جای آن، استعدادهای کهنه‌کار دره سیلیکون را به استکهلم جذب کرد.

تاوِت هینریکوس، شریک در Plural که اولین استخدام در Skype استونیایی بود، در Slush گفت که بازار اروپا حدود یک دهه از ایالات متحده عقب‌تر است، اما استارتاپ‌ها اکنون به شکلی کاملاً فراگیر شده‌اند که ۱۰ سال پیش نبودند.

یک سرمایه‌گذار خطرپذیر دیگر افزود که وقتی او ده‌ها سال پیش شروع به سرمایه‌گذاری در استارتاپ‌ها کرد، استارتاپ‌ها و درآمدشان بخش قابل توجهی از تولید ناخالص داخلی یا درآمد منطقه را تشکیل نمی‌دادند، اما اکنون اوضاع اساساً تغییر کرده است و سهم استارتاپ‌ها همچنان رو به رشد خواهد بود.

تعداد فزاینده داستان‌های موفقیت اروپایی مانند Spotify و Klarna نیز اعتبار منطقه را افزایش داده و به بنیان‌گذاران اعتماد به نفس داده تا زود خارج نشوند. همچنین به کارکنان استارتاپ‌ها مهارت و امنیت مالی داده تا خودشان دست به کار شوند.

رگولاتورها نیز بیکار ننشسته‌اند و اخیراً تلاش کرده‌اند تا موفقیت استارتاپ‌ها را آسان‌تر کنند. اتحادیه اروپا در حال حرکت به سمت تغییرات نظارتی است که به استارتاپ‌ها اجازه می‌دهد سال آینده در تمام کشورهای اتحادیه اروپا به طور همزمان ثبت شوند، به جای اینکه فقط در کشور خودشان ثبت شوند. چنین اقداماتی چالش‌های خود را دارند، اما این حرکت یک گام رو به جلو است.

البته موانعی باقی مانده است. شرکت‌های اروپایی همچنان کمتر از همتایان آمریکایی خود تمایل به آزمایش و پیاده‌سازی فناوری استارتاپی دارند. اما حال و هوای Slush نمی‌توانست خوش‌بینانه‌تر باشد. اروپا آماده است تا به جایگاه خود دست یابد، حتی اگر کمی بیشتر طول کشیده باشد.

همانطور که بنر خوش‌آمدگویی Slush می‌گفت: "هنوز به اروپا شک داری؟ برو جهنم."